Quan Son (Vietnam), woensdag 13 november 2019.

Schuiven en glijden was vandaag aan de orde,

We waren het eten met “stokskes” bijna gewoon geworden. Kregen we deze morgen bij het ontbijt toch een mes en een vork zeker. Zo gaan we het nooit leren. Onze omelet met gebakken banaan smaakte er echter niet minder om.

Het was beginnen regenen en dus vertrokken de meesten met hun regenpakken aan.  Het bleef echter bij motregen, waardoor we, bij een temperatuur van om en bij de 20 graden, natter werden van ons eigen zweet dan van de regen. Regenpakken terug uit !! 

Het zou de hele voormiddag blijven motregenen, waardoor de offroad tracks die we voorgeschoteld kregen spectaculair glad werden. In de rivieren die we door moesten, lagen keien zo glad als ijsschotsen, zoniet nog gladder. Recht blijven, en ook droog was een echte uitdaging. Iedereen geslaagd !!

Intussen waren de paden nog gladder geworden, en mede door de keien die er lagen, moesten er bij de steile stukken, zowel daalend als stijgend, acrobatische toeren uitgehaald worden om overeind te blijven. 

Onze gids gaf het “goede” voorbeeld door als eerste tegen de grond te gaan. Sommigen dachten trouw als ze waren: “Volg de gids”.

Ook het asfalt was bij wijlen spekglad geworden door het zand dat er hier en daar op lag. In een flauwe bocht gaat één van onze Nederlandse vrienden onderuit en ik volg gestaag in zijn spoor. Niks ergs ! Ik hield er enkel een kapotte spiegel aan over.

Omdat het namiddag terug harder was gaan regenen, werd er wijselijk besloten om het offroad rijden voor een andere keer te laten en reden we langs de “normale” weg naar onze eindbestemming van de dag. 

We logeren in Hotel Mien Tay in Quan Son zo’n 50 km van de grens met Laos.

We eten in een restaurant naast de deur en slapen “voor de verandering” op een hard bed. Het is niet anders…

Morgen steken we de grens met Laos over ...