Ba Be Vietnam, donderdag 28 november 2019.

Tol betalen doen we niet.

We sloegen deze morgen rond negen uur onze benen over het motorzadel en vertrokken vol goeie moed voor een trip van 150 km.

En vandaag geen offroad, aldus onze gids. Maar wat versta je onder “geen offroad”, als je de Vietnamese wegen een beetje kent.

Na 30 km Vietnamese asfaltwegen (*) draaiden we, nabij een eethuisje waar we thee dronken, rechtsaf het dal in.

Ooit, héél, héél lang geleden was dit een asfalt baantje geweest. Nu bestond het bijna enkel nog uit losliggende keien, stenen, zand en putten, vooral putten. Hier konden we ons nog eens uitleven! 

Dit was dus “geen offroad” 20 km lang.

Aan het einde van  “geen offroad” splitste de weg. Links kon je over een gammele houten hangbrug, waarschijnlijk door enkele dorpelingen in elkaar gestoken. Rechts ging het naar beneden door de rivier.

Fons kiest resuluut voor de rivier, zo is hij.

Ik had geen zin om nog 100 km met water in mijn botten rond te toeren en kies voor de wiebelende hangbrug.

Er moet echter tol betaald worden (5000 Dong = 20€ cent) maar de “bruggenwachter” merkte me te laat op , of omgekeerd, ik merkte de “bruggenwachter” te laat op… en reed gewoon de brug op. Roel volgde me, maar die Vietnamees was gewaarschuwd, en hield hem staande, aanmanende om de tol te betalen, en bovendien ook voor mij, want die man had wel begrepen dat die grote kerels op de motor bij elkaar hoorden. 

Er is naar het schijnt een spreekwoord dat zegt: Een Nederlander betaalt niet voor een Belg, nu niet, dan niet, nooit niet…Zou dit ook in Vietnam gelden ? We weten het niet.

Hoe dit afgelopen is tot hiertoe nog zeer onduidelijk. Maar Thanh onze gids zit er waarschijnlijk voor iets tussen.

We slapen in een Homestay bij een meertje dat Ho Ba He heet, op ongeveer 200 km ten noorden van Hanoi.

Goed eten daar staan de Homestays in Vietnam voor bekend.

(*) Te vergelijken met de Belgische asfaltwegen, toch wat de kleur betreft. J