Vrijdag 17 juni 2022 Honsey Hampshire Engeland.
17 juni 2022 - Romsey, Verenigd Koninkrijk
Een crem-glace als middagmaal.
We waren deze morgen, voor ons normale doen, vrij laat opgestaan. Het tijdsverschil met één uur ten opzichte van “het continent” zoals de Engelsen dat zo graag noemen, maakte veel goed maar niet alles.
Toen we rond 8u30, plaatselijke tijd dus, de ontbijtruimte betraden, was het nog doodstil in het hotel. En ondanks het feit dat ik reeds enkele keren in mijn Vlaams-Engels “Anyone here” het geroepen, bleef het stil. Geen andere gasten, geen management, niets! Waren ze dan allemaal vermoord deze nacht, dacht ik onnozel.
Op een briefje stond te lezen dat we fruitsap en cereales konden nemen aan het buffet. Koffie of thee en spek met eieren en brood enzovoort kon je bestellen. Maar aan wie dan wel?
Tegen de tijd dat we ons fruitsap hadden opgedronken, de cereales hadden we gelaten waar ze waren, kwam de hotel manager-eigenaar-baas- bediende en keukenhulpje in één persoon ons vriendelijk vragen wat we wilden. Ik bestelde koffie, spek met eieren en toast. Jos hield het, gezien zijn aanslepende maar beterende darmklachten, voorzichtig bij toast met confituur.
Het was dan ook reeds 10 uur gepasseerd toen we onze motoren richting Brighton en Southampton stuurden.
We hebben geluk met het weer, gisteren namiddag was het constant 26 graden met veel zon. Vandaag eerder overtrokken maar drukkend weer en zéér warm, met temperaturen tot tegen de 30 graden. Ondanks mijn zomermotorpak was het echt zweten geblazen.
Niet tegenstaande het vrij late vertrekuur, hadden we geen haast om die kleine 200 kilometer tot Southampton af te leggen.
Tegen de middag hadden we er een goeie 70 km opzitten. Met de wielertoeristen destijds deden we er soms meer op dezelfde tijd, dacht ik plots.
Bij het binnen rijden van Brighton zagen we de mooie hagelwitte kalkrotsen bij de kust. De overbekende en veel bezongen "White Cliffs of Dover" leken hierdoor wel in het niets te verzinken. Aan de overkant van de kustweg staan de al even schitternde witte hotels en appartements gebouwen. Indrukwekkend gewoon.
We namen nog enkele foto’s bij de beroemde Pier van Brighton en trokken verder naar Southampton. We brachten daar een bezoek aan het Sea City Museum, beter bekend als het Titanic Museum.
Dit museum vertelt het trieste verhaal van de Titanic, het luxe stoomschip en parade paardje van Groot Britanië, dat met 2240 mensen aan boord, bij haar maidentrip zonk, nadat het tegen een ijsberg was gevaren. Meer dan 1500 mensen overleefden die ramp niet. Dit speelde zich af op 15 april 1912, voor diegenen die niet willen tellen, meer dan 110 jaar geleden dus.
We sloten het bezoek af met een lekkere capuccino en namen nog enkele foto’s met mijn motor voor de ingang van het museum, als bewijs voor het nageslacht.
Dan nog een hotel voor de komende nacht boeken, en wie kan dat beter dan onze virtuele reisgezelin Mevrouw Boeking. Maar dat leek ook al op een kleine ramp uit te draaien, een héél, héél, héél kleine dan in verhouding tot het zojuist aangehaalde verhaal.
Niets te verwijten aan Mevrouw Boeking hoor, maar zonder goed internet kan er niet veel meer vandaag. De wifi aldaar was nog trager dan die slak, die heel de dag voor de voeten van de straatveger het gekropen. (en op het einde van de dag toch nog was platgetrapt omdat hij haar had bijgehaald.)
Ja, en sinds Groot-Brittannië of beter de UK niet meer tot de EU behoort, is mobiel internet hier een vrij dure zaak geworden.
Na “Tig pogingen” (moderne terminologie) hebben we het opgegeven, en ons aan het alom gekende mobile internet overgegeven.
Met als resultaat, het Potters Heron Hotel in Romsey. Een prachtig hotel in landelijke stijl op ongeveer 30 km ten noorden van Southampton.
Geen Agatha Christie of Miss Marple deze keer, maar eerder Midsomer Murders met inspecteur Barnaby.
We hebben een tafel gereserveerd voor het avondeten hier in het aanpalende restaurant.
Honger ? Dat zeker want na het ontbijt van deze morgen hadden we enkel een creme-glace gegeten bij een Burger King langs de baan.
Het zal smaken !
See you old chaps
H.
https://www.proximus.be/nl/id_cr_roaming/particulieren/mobiel/mobiel-en-roaming-opties/international-en-roamingtarieven.html
https://www2.telenet.be/content/www-telenet-be/nl/klantenservice/binnenkort-geen-roamingkosten-meer-in-europa
https://www.orange.be/nl/opties-en-diensten/internationaal-roaming#!/in/Verenigd-Koninkrijk
Mooi verhaal over de crème glace👍
Als manneke van een jaar of tien stak ik regelmatig de baan over (daarvoor ook al...maar da's een ander verhaal) om een bezoekje te brengen bij moemoe en vava. Die ene keer stond daar plots een creme-glace kar aan de achterdeur. Raar, van wie zou die zijn? Ik wandelde er ne keer rond en er bleek niemand in de buurt te zijn. Ik voelde eens aan de klinken. KLAK. De deur ging open! Dat was spannend! Zou ik durven?
Zo stil mogelijk klauterde ik naar binnen. Nog nooit had ik zo'n creme-glace kar van binnen gezien - ik was zelfs niet groot genoeg om door de ramen naar binnen te gluren. Met bonkend hart keek ik rond, wetende dat er elk moment iemand aan kon komen. Ik zag wafeltjes en plastic lepeltjes staan. Ook een soort van grote fles, waarschijnlijk de slagroom. Maar waar is toch de creme-glace verdorie. Het moet vooruitgaan want er kan elk moment iemand aankomen. Na nog wat zenuwachtig gezoek vond ik een soort van losliggende plank (zo herinner ik het me) waaronder een tonnetje zat. GEVONDEN! Ik ging erboven hangen en kon zien tot op de bodem. Leeg!
Grtjs ook aan Jos
Blij terug van je te horen ben zelf net terug thuis van een rit Zuid frankrijk Lot et garonne wel met de truck :) bij mij
volgende week zaterdag vertrek ik richting Porto voor het European Vespa treffen en daarna richting Dubrovnik voor Clubmot
Geniet er verder van hopelijk verder goed weer zoals hier veel te warm en zij voorzichtig
tot later
want hij ziet er moe uit!!
Dat verhaal van de Guy,met de creme car, daar moest ik wel mee lachen.
Allee het allerbeste en tot de volgende!!