Zaterdag 18 juni 2022 Talgarth Zuid-Wales.

Als het maar in de prijs begrepen is.

Omdat ik halvelings vergeten was dat ik mijn horloge nog niet op de plaatselijke tijd had gezet, kwamen we deze morgen een uur te vroeg bij de ontbijttafel aan.

Dat was wachten geblazen, want het keukenpersoneel was drukdoende bezig het ontbijt klaar te maken. 

Engels ontbijt trouwens, met spek, spiegelei of roerei, bonen in tomatensaus, sausisjes, gebakken champions, black pudding,  hash browns, toast en brood en nog veel meer…  

Ja, dat kan wat duren hé. Gelukkig kregen we koffie tijdens het wachten. 

We hebben het niet echt allemaal opgegeten, hoor. :-).

Maar dit alles bewijst weeral dat een mens ten allen tijden met zijn tijd moet mee gaan.

Toen we de baan opdraaiden waren er al wolken aan de hemel en de termometer op de display van mijn motor wees 22 graden aan. Echter geen zon, en dat gaf een zweterig gevoel onder mijn helm.

In het centrum van Romsey was er vandaag een ambachtelijke markt, en bij de apotheker aldaar konden we terecht voor oogdruppels voor het irriterend oog van Jos. Door het sleutelgat gekeken, Jos ?

Na een goed uur op de motor kwamen de eerste regendruppels en tegen dat we Stonehedge bereikten, hadden we al een eerste bui op onze (motor)frak gehad.

Het bezoek aan deze misterieuze stenen, volgens kenners dateren ze van 3000 jaar voor Christus, legden we af tussen de regenbuien door.

Na de middag ging het van kwaad naar erger , zoals dat heet. De temperatuur was intussen tot 13 graden gedaald. Later op de dag zou het zelfs 8 graden worden.

Ik had al verschillende keren gedacht te stoppen om mijn regenpak aan te trekken, en zelfs al een keer effectief gestopt ook , maar toch weer verder gereden omdat het toen net ophield te regenen. Een slechte beslissing zo zou later blijken.

We kwamen door mooie heuvelachtige streken met glooiende landschappen. De wegen waren over het algemeen goed, en veelal zijn ze afgeboord met hagen of netjes bijgeschoren struikgewas. We reden soms door groene tunnels die gevormd waren door bomen en struiken die aan weerzijden van de weg stonden.

Indrukwekkend gewoon, ware het niet dat de aanhoudende regen een groot deel van deze schitterende natuur aan het zicht ontrok.

We hadden de bedoeling om een bezoek te brengen aan het “Big Pit Mining Museum” nabij Bleassavon (Zuid Wales), maar door de regen viel dat letterlijk in het water.

Het regende hoe langer hoe harder, en we zochten ons heil in een nabijgelegen café voor een warme tas koffie. Maar de vriendelijk waardin zei, no we don’t serve coffee, I am sorry. We are sorry also, zeiden we met een beetje teleurstelling in onze stem, en we bestelden dan maar een cola original. Om de suikerspiegel op peil te houden, troostten we onszelf.

We maakten van de plaatselijk wifi gebruik om een kamer voor de nacht te boeken, dat was hoog tijd want het was intussen al zes uur voorbij.

Mevrouw Boeking kon ons niet meer helpen, alles binnen ons budget was volgeboekt. Paniek, neen hoor, een beetje spanning en avontuur hoort er immers bij, als het maar in de prijs begrepen is. ;-)

Onze dank gaat uit naar de waardin, die kwam ons ter hulp met een lijstje van hotels in de buurt. En ja hoor met resultaat.

Op een klein half uurtje rijden door de nog steeds aanhoudende regen, met onze regenpakken aan deze keer, kwamen we bij onze accommodatie aan. 

Een recent omgebouwde woning met drie kamers op de eerste verdieping. De naam: “15 Bronant “, tevens de naam van de straat met het huisnummer.

Onze kleren hangen te drogen aan het rek, terwijl we achterover leunen in ons Kingsize bed en naar een Netflix film kijken.

Dat mag ook, als het maar in de prijs begrepen is.

Sleep tight,

H.