Són La Vietnam, donderdag 21 november 2019.

Illegaal in het land…

Toen we deze morgen Diên Biên Phu achter ons hadden gelaten, moest ik terug denken aan de grensovergang Laos-Vietnam van de dag ervoor.

De controle bij de Laosiaanse grenspost verliep soepel, even controleren en terug weg.

De Vietmamese grenspost lag “iets” verder, aldus Thanh onze gids.  Na een goeie kilometer, bij de eigenlijke grens van Vietnam nam ik nog een foto. Onze gids en de andere motards reden reeds verder. Ik kwam later vanwege die foto. Voorbij die grens was er een grote parking vol vrachtwagens met daarachter een gebouw, de Vietnamese douanepost zo dacht ik. Maar er standen geen motorrijders te wachten. Dus verder rijden, maar na ongeveer twee kilometers zeer slechte weg was er nog steeds geen grenspost te zien, alleen wat overladen bromfietsen en aanrijdende camions.

Ik keer om, want waarschijnlijk heb ik wat gemist. Trouwens ik had mijn heuptas met al mijn papieren onder mijn snelbinder gestoken achter op de motor, in afwachting van de controlestempels bij de Vietnamese douane.

Door het botsen op dat erbarmelijk stuk weg, verlies ik die heuptas. Dus weer terugdraaien, gelukkig lag ze niet ver en kon ik, de in het stof gewikkelde heuptas oprapen. Bij de parking met de vrachtwagens was er geen kat te bespeuren, wel honden ;-).

Dus weer terug Vietnam in, een beetje ongerust, omdat ik dacht illegaal in het land te zijn binnengekomen… Zijn hier asielcentra dacht ik nog.

Na enkele kilometers, ongelooflijk maar waar, was er toch het Vietnamese douanekantoor.

Of onze gids ongerust was weten we niet, maar hij was me reeds komen zoeken, en kwam daar enkele ogenblikken later ook toe.

De nodige stempels en controles en iedereen was ingecheckt in Vietnam. Hèhè.

Vandaag was het een rustige dag met ongeveer 170 km asfaltwegen in prachtige staat.

We bezochten onder andere een koffieplantage en een koffiedrogerij. Een koffiebranderij hebben we alleen maar vanaf de weg gezien.

De koffie plukkende vrouwen plukken zo’n 100 kg bonen per dag en verdienen daar 200.000 Dong mee of omgerekend ongeveer 7 euro.

We brachten ook een bezoek aan een oude gevangenis uit de tijd van de Franse overheersing. (1907-1954).

Hier leefden politieke gevangen in erbarmelijke omstandigheden, die het oneens waren met het Franse regime, aldus onze gids.

Via een wiebelende houten hangbrug bereikten we onze Homestay. Er was nog offroad voor de specialisten.

We slapen weer met vier op een kamer op een hard bed onder een muskietennet. We hebben allen een déjà vu effect. ;-).