Woensdag 5 oktober 2022, Mata de Alcántara Spanje

In de Ban van de Heilige Kerk…

Het ontbijt is tussen 7 en 11 uur had de vriendelijke dame aan de receptie van het hotel me gisterenavond verteld.

En toen ik iets na 7 uur de deur van het restaurant openduwde, zat er al redelijk veel volk binnen. Overwegend zakenmannen- en vrouwen, dacht ik zo. 

Als ze niet aan de koffiemachine stonden te wachten, terwijl hun expresso tergend traag doorliep, zaten ze aan tafel, ofwel gebogen over hun laptop ofwel met in de ene hand een broodje en in de andere hand een I-phone. De burn-out loert achter de hoek!

Ik had de avond ervoor Mijnheer Goegel nog eens duidelijk gevraagd hoe ik best naar de Gran Plaza van de stad zou rijden. Want wat is een stadsbezoek zonder het stadhuis gezien te hebben, zeg nu eerlijk.

Dus na het, trouwens zeer uitgebreid ontbijt, toonde Mijnheer Goegel me feilloos de weg naar het stadhuis van Ciudad Real. Een prachtig gebouw met een vrij grote markplaats ervoor, maar echt indruk maakte het niet op mij. Brussel, Leuven en Antwerpen moeten zich niet bedreigd voelen.

Bij het terug naar buiten rijden van de stad, passeerde ik een beetje onverwacht de Cathedraal van Nuestra Señora del Padro (OLV van Padro). Een bezoekje waard dacht ik. Ik kon mijn motor makkelijk parkeren en liep met mijn fototoestel in de hand ernaartoe.  De ingang was aan de zijbeuk en er zat redelijk wat volk binnen, zeker voor een doordeweekse morgen.

Om een mooie foto te kunnen nemen van het koor en het altaar moest ik dwars oversteken door de midden gang. Uit respect voor Hem, maar vooral uit respect voor de aanwezigen daar, maakte ik bij het kruisen van het altaar en lichte kniebuiging met een kleine knik van het hoofd, zoals dat was aangeleerd in de lagere school vroeger.

Niet te diep door de knie buigen dacht ik bij mezelf, want de klank van mijn eventueel krakend kniegewricht zou de stilte verbreken en wel eens hard kunnen weergalmen in deze kerk, waardoor de mensen me verwijtend zouden aanstaren. Of me zelfs zouden aanmanen om dit Godshuis onmiddellijk te verlaten. Of erger nog me in de Ban van de Heilige Kerk slaan. 

En dat was volgens Meester Achiel van het tweede leerjaar van de Lagere School in Gierle wel het ergste wat een mens kon overkomen. Wij, snotneuzen van een jaar of acht dachten, dat het in de Pan van de Heilige Kerk geslagen worden, nog veel erger was.

Gelukkig liep alles goed af en kon ik de motor verder richting Portugal sturen

Ik volgde nog een hele poos de N430, die ik af en toe verliet om links of rechts eens door een “Pueblo” of dorpje te rijden. Soms loonde dat de moeite , met een mooie historische kerk of dito dorpsplein, soms ook niet. Zeker niet tijdens de siësta. Dan is er niemand op straat en zijn alle etablissementen afgesloten met een traliehek.

De N430, een heel klein beetje drukker dan gisteren, is een plezier voor de motorrijders, zeker bij goed weer zoals vandaag, ’s morgens 15 en in de namiddag 30 graden. 

Deze weg kronkelt zich door de heuvellandschappen met lange bochten, die je zonder gas te minderen, laat staan remmen, kunt nemen. En aangezien er praktisch geen verkeer is, cruisen met de cruise control op. Zalig !

Afgelegde afstand vandaag 430 km, met omwegen. Met dank aan mijn reisgezel Mevrouw Boeking, overnacht ik in Mata de Alcantara, een kleine pueblo of nederzetting op ongeveer 20 km van de Portugese grens.

Wordt vervolgt…

H.