Dinsdag 10 oktober 2023 Milazzo Sicilië.

Mijne GPS laat het afweten, maar Mijnheer Goegel brengt redding…

Vandaag gaat de rit van Celafú naar Milazzo een havenstadje met veerdiensten naar de naburige Eolische Eilanden. Ik ga die niet nemen, ik heb al veerboten genoeg gezien de laatste week, herinner Valencia-Mostaganem en Tunis-Palermo. Samen bijna dertig uren op zee.

En volgende zaterdag weeral. Van Civitavechia, nabij Rome naar Arbatax op Sardinië. En volgende zondag van Porto Torres (Sardinië) naar Barcelona. Dan vergeet ik nog de veerpont voor morgen, van Sicilië naar het vaste land van Italië. Meer dan genoeg!

Ik had gedacht om vandaag op tijd te vertrekken, dus direct na het ontbijt, kwart voor negen zat ik op de motor. Op het reisschema van vandaag was het plaatsje Mistretta extra aangeduid. Ik had me voorgenomen om dat te bezoeken en dan terug te keren naar de kust, om langs die weg tot in Milazzo te rijden.

Dan zou ik vroeg in het hotel zijn, om mijn reistassen eens “uit te mesten” en misschien nog iets te wassen.

Mistretta is een mooi typisch Siciliaans-Italiaans plaatsje met pittoreske straatjes en steegjes. Ik liep er wat rond om enkele foto’s te maken en wou er een lekkere Italiaanse cappuccino drinken.

Het was er druk en in het kerkje was een begrafenis aan de gang, dat zag ik omdat er een lijkwagen voor de ingang stond. De politie was ook vertegenwoordigd, onder de vorm van twee vrouwelijke agenten.

Dat alles deed me besluiten om naar het volgende dorpje te rijden en daar ergens mijne cappuccino te kopen. Maar mijn GPS kreeg kuren, het scherm dreef weg en de hoogtemeter klopte helemaal niet, ik zou daar 38 meter onder het zeeniveau zitten. Blubb, blubb…

Ik was nog maar net gestopt aan de kant van de weg, om mijn GPS te resetten, toen er enkele motards van onze groep aankwamen en eveneens halthielden om me te helpen. Bob onze reisleider slaagde er ook niet in het euvel te herstellen.

Ik besloot hen dan maar te volgen, maar hun snelheid lag me niet echt, waardoor ik me teveel moest concentreren op de weg en een deel van de mooie omgeving miste.

Na de eerste koffiestop besloot ik om af te haken, en met Mijnheer Goegel, mijn back-up GPS, de weg te vervolgen. Want terug naar de kust rijden zou vandaar uit een flinke omweg betekenen.

We reden een flink stuk door een natuurreservaat met de naam: La Reserva Naturale Oriëntata del Bosco Malabotta, meer dan een hele mond vol. Volgens Mijnheer Goegel betekent dat: Het Oriëntaal Natuurreservaat van het Malabotta woud.

We zagen er loslopende koeien, met een kentekenplaatje in hun oor, waardoor ze iemands eigendom zijn, denk ik. Af zijn ze staatseigendom, dat kan ook.

Er zijn vele kuddes schapen telkens met een herder, al dan niet gemotoriseerd. Ik stop bij een overstekende kudde en leg mijn motor af om de schapen niet te laten schrikken, waardoor ze gewoon hun weg vervolgen. Ze lopen langs mijn motor heen en ik kan gemakkelijk enkele foto’s maken. 

Mijnheer Goegel bracht me, via de inmiddels gekende staat van de Siciliaanse wegen, na 225 km naar mijn eindbestemming van de dag. Het Eolian Milazza Hotel. Een 4* hotel met luxe kamers en een zwembad bij de zee. Mijn kamer geeft zicht op de jachthaven en de zee. 

Ik heb mijn GPS inmiddels kunnen resetten, en hij lijkt in orde te zijn. Bob zal hem straks nog eens extra nakijken.

Ik rust uit op mijn kamer… anderen zitten bij -of in het zwembad of aan de bar.

Morgen is het de laatste dag op Sicilië. We verlaten het eiland met de veerboot en zetten onze reis verder over het vasteland van Italië.

Tot de volgende keer, ciao!

H.