The Highland games van St. Andrews

Schotland verlaten zonder de Highland Games mee te maken zou doodzonde zijn. En aangezien we alle drie christelijk zijn opgevoed, wilden we die zonde niet op onze brave zieltjes hebben, althans niet voor deze gelegenheid :-).

Dus zondagmorgen hebben we onze motoren gestart en zijn we in één ruk naar St. Andrews aan de oostkust van Schotland gereden.

Volgens de website van deze spelen waren ze in enkele jaren uitgegroeid tot één van de belangrijkste evenementen van het district Fife, zoniet van heel Schotland. 

Ze deden me eerder denken aan de parochiale Vlaamse kermissen van 40 of 50 jaar geleden, op een weide die een goedgeluimde boer voor enkele dagen had afgestaan.

We hadden zwaar gebouwde mannen in kilt, met rosse baarden en fors gebouwde armen en dito benen verwacht. Die dan ongelooflijk grote gewichten in de vorm van rotstenen of houten tonnen tilden en zo ver mogelijk voor zich uit gooiden. Maar in plaats daarvan zagen we fietsende of rennende tengere jongeren of zwetende oudere mannen wedijveren voor een podiumplaats  en de daaraan verbonden eeuwige roem.

Het paalgooien, het touwtrekken en het hamerslingeren konden we wel smaken en kreeg ook de meeste aandacht van het publiek.

Er moet wel bijverteld worden dat zowel de deelnemers als de toeschouwers internationaal vertegenwoordigd waren. Zo won er een Belg een belangrijke prijs met "De kop van Jut" door met zijn hamer de bel drie keer achter elkaar te laten rinkelen. (zie foto)

Waarschijnlijk was er 's avonds nog een geburenbal, waar de drank rijkelijk zou vloeien, maar zolang zijn we niet gebleven.

Newcastle en de ferryboot komen stilaan in zicht en dan zal deze reis er weer opzitten. We danken iedereen die deze blog leest en vooral voor de reacties, het doet steeds deugd deze te kunnen lezen.

Groetjes en tot volgende keer. Dat is bij leven en welzijn terug op pad met Fons en dan wordt het Vietnam en Laos.