Maandag 10 oktober 2022 Ribadeo Spanje.

Kroniek van de dag.

Het had de hele nacht geregend, en deze morgen bij het ontbijt, het kon deze keer al vanaf zeven uur, “miezerde” het nog steeds.

We namen rustig de tijd, in de hoop dat de regen na een poos zou ophouden. Gelukkig konden we onze motor inladen zonder last te hebben van de regen, want hij stond droog in de privé staanplaats.

Ik had toch maar besloten om die motregen te trotseren en zonder regenpak te vertrekken.

Maar dat was gerekend zonder het plotse openen van de hemelsluizen boven Santiago. Na enkele kilometers door de pletsende regen, besloot ik om terug te keren naar het hotel en aldaar in mijn privé garage alsnog mijn regenpak aan te trekken.

Alhoewel er gisteren nog meer dan tijd genoeg was om nog een bezoek te brengen aan de stad Santiago met haar kathedraal, had ik dat toch maar uitgesteld tot deze morgen. Niet de beste beslissing blijkt nu. Zegt het spreekwoord niet, stel niet uit tot morgen wat je vandaag …

Bij aankomst aan de kathedraal, plaatste ik mijn motor waar het misschien niet mocht, en nam enkele foto’s van dit prachtig gebouw. Alles voor mijn blog, toch. 

Het bleef nog heel de tijd donker weer. Zware donkergrijze wolken dreven boven mijn hoofd. De zon had geen schijn van kans om door dit dikke wolkendek te priemen, waardoor de temperatuur zelden boven de 16 graden kwam. Gelukkig gaf mijn regenpak meer dan genoeg bescherming tegen de kou. Het was voorzichtig rijden over de natte en plaatselijk gladde wegen. Concentratie op hoog level was noodzakelijk.

Na de middag werd het beter, de zon kwam er af en toe door, zodat de temperatuur soms zelfs opliet tot 20 graden.

Na een intussen traditie geworden “café con leche”, met koekjes deze keer, besloot ik om een bezoek te brengen aan A Coruña een stadje aan de kust, op ongeveer 50 kilometer ten noorden van onze te rijden route. Dat stadje was al een hele stad, zo te zien. Want om de kust te bereiken, moest ik enkele stadstunnels door.

Het loonde de moeite. Mooie wandelpaden langs de kust, een kleine jachthaven met aanlegsteiger en een stijlvolle pier met retro zitbanken. Er is daar een versterkte burcht die omzeggens in de zee steekt. Zeker een bezoek waard, maar de bewaker bij de poort zei, “el castelo está cerrado hoy”, vandaag gesloten dus. 

Maar de Romeinse vuurtoren, De Herculus Toren was wel toegankelijk voor het publiek. Deze meer dan 1900 jaar oude toren is nog steeds in werking en wordt beschouwd als de oudste nog werkende vuurtoren ter wereld. 

Deze gegevens werden me verstrekt dankzij de goodwill van Mijnheer Goegel, die momenteel samen met Mevrouw Boeking werkloos zijn, gezien Backtrail/Meeuwsen hun taken tijdelijk heeft overgenomen.

Om tijd te winnen nam ik voor de terugweg de autostrade, en na 50 minuten stond ik terug op onze route om de laatste 150 km af te leggen tot het eindpunt in Ribadeo, een klein kuststadje aan de monding van de Rio EO. En ja, ja … er is daar een Parador, met de toepasselijke naam “Parador de Ribadeo.

Dormir bien,

H.