Vrijdag 18 augustus 2023, Ceské Bodêjovice Zuid Bohemen Tsjechië.

Broodjes van Caoutchouc..

We zaten deze morgen pas om half tien op onze motor. Niet dat we het verslapen waren, nee, want die wekker in mijn Iphone heeft weer kuren en liep al om half zeven af, wat helemaal niet de bedoeling was.

Maar ja, das dan zoals ze zeggen, te vroeg om op te staan en te riskant om nog te blijven liggen.

We namen rustig ons ontbijt. In de recensies van de hotelgasten stond onder meer “overheerlijk ontbijt”, maar die waren waarschijnlijk vergeten te vermelden dat de broodjes “Caoutchouc-achtig” aanvoelden. Maar ze smaakten er gelukkig niet naar, althans dat denk ik toch, want ik weet niet hoe caoutchouc smaakt :-). 

We werden bediend door Basil Falwty de tweede himself, hetgeen veel goed maakte natuurlijk.

We reden door Beieren in Zuid-Oostelijke richting naar de Tsjechische grens. Het glooiende landschap met zijn uitgestrekte landerijen was prachtig om zien. Te vergelijken met de Vlaamse Ardennen, maar dan immenser qua pracht en grootte, durf ik te stellen.

Natuurlijk speelde het weer hierbij een belangrijke rol. De zon scheen fel en de temperatuur leunde sterk aan bij de dertig graden, en soms zelfs erover. Je kon het niet beter dromen. Dat alles hadden we de dag ervoor moeten missen vanwege het onweer.

De oogst liep op zijn einde, vele velden waren reeds tot stoppelvelden herschapen. Niet tegenstaande stond er nog veel tarwe en ook haver in overrijpe toestand te wachten om gemaaid te worden.

We zagen ook veel maisvelden, het leek of deze gewassen kleiner zijn dan bij ons. Worden deze later geoogst of is het gewoon een kleiner ras? Ik zal het ter gelegener tijd eens aan Mijnheer Goegel vragen…

Nabij Waidhaus staken we de grens met Tsjechië over. Qua landschap veranderde er niet veel, maar we voelden wel dat de landbouw hier anders is, kleiner ook, en minder gestructureerd, zo lijkt het.

Zou er enerzijds de Deutsche Gründlichkeit en anderzijds de gevolgen van het vroegere communisme er voor iets tussen zitten? Wie weet… Over naar Mijnheer Goegel dan maar…

We reden zo ongeveer 300 kilometer langs secundaire wegen. Veelal mooie bochtige wegen tussen de velden, van het ene dorp naar het andere. De Tsjechische dorpen hebben allen typische Tsjechische namen, die je moeilijk in een oogopslag kan lezen, laat staan uitspreken.

Maar dat stoort ons helemaal niet, we genieten van het landschap, het goede weer en de prachtige wegen welke zich door het landschap slingeren. Die wegen, zowel in Beieren als hier in Tsjechië, zijn over het algemeen in perfecte staat, dat mag gezegd worden. De Belgische wegen… ieder zijn mening.

Mevrouw Boeking heeft haar werk goed gedaan, alleen een klein minpuntje. Namelijk het “Penzion” waar we logeren ligt in het centrum van een piepklein plaatje dat de naam Usilné draagt, waar er niks te zien of te eten is. Zelfs de crème-glace kraam was gesloten. Maar er is chips en cola, we zijn snel tevreden!

Morgenvroeg om acht uur ontbijt, ik ben benieuwd hoe de broodjes zullen smaken ;-).

Do priste,

H.