Donderdag, 17 augustus 2023 Hof, Beieren Duitsland

Falwty Towers in Beieren.

Op 17 januari 2017 had ik als geheugensteuntje in mijn agenda geschreven: Motorreis IJzeren Gordijn maken.

Vandaag 17 augustus 2023, meer dan 6,5 jaar later, zijn we vertrokken. We, dat zijn Jos en Ik en natuurlijk de alom tegenwoordige Mevrouw Boeking en Mijnheer Goegel.

Tja, na meer dan zes jaar, waarom zo lang gewacht denk je dan? 

Was het omwille van, geen tijd, of geen goesting, of geen weer, of geen geld, of misschien wel geen toelating ;-).

Echter niets van dat alles, het was gewoon omdat we er nog niet aan toe waren geweest.

Vandaag dus wel!

We hadden afgesproken om tegen 6 uur deze morgen samen te komen op de parking aan de E313 te Tessenderlo.

Ons einddoel van de dag: Hof een klein stadje in Beieren niet zo erg ver van de Tjechische grens. Ongeveer zevenhonderd kilometer van huis.

Het was nog donker maar naargelang de dag opkwam, werd het redelijk weer. Zeventien à achttien graden, wel geen zon en een dik wolkendek. Geen erg het zullen meer dan 600 km autostrade worden, alleen de laatste honderd kilometers zullen we gewone banen nemen.

Na het stukje Nederlands Limburg, waar de lucht vol nevel hing, en de weiden bedekt waren met sluiers van mist, kwamen we in het bosrijke heuvelland van Duitsland.

De wolken waren intussen dreigender geworden en de dreigementen werden omgezet in daden, met als gevolg een regenbui op onze frak. Dat maakte dat we eerder dan voorzien aan het ontbijt zaten in één van de gekende Rastättes langs de Duitse autostrades.

Gelukkig bleef het bij die ene bui, en konden we onze weg verderzetten onder een blauwe hemel. De zon dreef de thermometer op tot een flink stuk boven de dertig graden. Zelfs met enkel een onderhemd onder mijn motorjas was het zweten geblazen.

Het was vlot rijden, nergens noemenswaardige files, niet tegenstaande er op verschillende plaatsen werken waren.

Zoals voorzien verlieten we de autostrade op een kleine honderd kilometer voor Hof. Het was intussen vier uur in de namiddag. We zochten een terrasje op voor een colaatje en schakelden Mevrouw Boeking in om een hotel te regelen. Ze vond Hotel Falter aan de rand van Hof.

Van Mijnheer Goegel kregen we te horen dat er een ernstig onweer op komst is, alhoewel er op dat ogenblijk geen wolkje aan de lucht was. Het bleef echter wel drukkend warm, dus het kon best zijn.

Op ongeveer 25 km voor Hof kregen we de volle laag. Uitkijken naar een schuilplaats om onze regenpakken aan te trekken, was mijn eerste gedachte.

Maar er was niks, niemendalle, rien, nothing, nada te zien wat ook maar op een schuilplaatsje leek. Bliksemschichten doorkliefden de bijna zwarte lucht. Op plaatsen stond de baan onder water, aquaplaning lag op de loer. Toch maar doorrijden, er zat niks anders op.

We waren “mesnat” toen we onze motor op de parking voor het hotel parkeerden.

De hoteluitbater was een vriendelijke mijnheer, maar erg zenuwachtig en steeds gehaast, zo leek het.

Een vergelijking met het personage dat John Cleese neerzette in Falwty Towers kon dan ook niet uitblijven. Die zijnen mimiek, jongens, als twee druppels water. Enkel Manuel ontbrak nog, maar die was misschien juist teruggekeerd naar zijn Barcelona.

Toeval of niet de naam van ons hotel Falter Hof en Falwty Towers … Mijn fantasie slaagt weer op hol.

Enfin, laat ons hopen dat onze motorkleren morgenvroeg droog zullen zijn. Want zoals Johan Cruijff zei: Elk nadeel heeft zijn voordeel. In mijn geval is dat, dat tenminste mijn haar toch droog is gebleven…

Tot de volgende,

H.

PS: Nog geen foto's gemaakt.