Vrijdag 13 oktober 2023 Sorrento Italië.

Bedolven onder de schoonheid…

Deze morgen herinnerde ik me vaag, dat ik gedroomd had, en dat ik mijn gehavende motorjas, tengevolge van mijn schuiver verleden week in Tunesië, had omgeruild voor traditionele Italiaanse motorkledij. De Italiaanse winkelbediende verkocht mij een korte broek, een T-shirt, een paar gele teenslippers maat 45 en een pothelmpje. Toen ik mijn ogen opende en vanuit mijn bed opkeek, zag ik opgelucht mijn motorjas nog op de leuning van mijn stoel hangen.

Gisterenavond bij de voorstelling van de rit van vandaag, sprak Ives, onze reisleider, over de koninginnerit. Een term die hij ontleend had uit de wielrennerij, dacht ik.

En inderdaad, het werd de mooiste rit van allemaal, zonder afbreuk te doen aan de andere ritten.

Manu, mijn reisgezel van gisteren, was vandaag ook weer van de partij, en we vatten als laatsten van de bende deze rit aan.

Op enkele kilometers van ons hotel staat boven op een hoge rots het christusbeeld van Maratea. Het beeld is uitgevoerd in witte marmer en is 21 meter groot, en daardoor het tweede grootste ter wereld. Het grootste is dat van Rio de Janeiro in Brazilië, althans dat is wat Mijnheer Goegel me vertelde. 

Ongeveer halverwege onze 243 km lange rit, konden we de 2500 jaar oude Griekse tempels van Paestum bezoeken. Deze drie tempels behoren de best bewaarde Griekse tempels op het continent. Een bezoek aan deze site, kost 16 euro en je mag er een hele dag in rond lopen. We beperkten ons tot dertig minuten, want we hadden nog wat kilometers voor onze wielen.

Nadien werden we bedolven onder de schoonheid van de Amalfikust, deze kuststreek strekt zich uit van Positano tot Vietri sul Mare, over een afstand van ongeveer 40 km. 

“On-be-schrijf-e-lijk-mooi”, daarom ga ik er mij niet aan wagen deze te beschrijven, dat zou alleen maar afbreuk doen aan haar schoonheid. Niet voor niets wordt deze kust als één van, zoniet de mooiste ter wereld genoemd.

Tengevolge van onze te lange tussenstops, begon de duisternis reeds in te treden toen we over de slingerende baan langs steile klippen deze kust volgden. Spijtig genoeg bleven er daardoor weinig momenten over om foto’s te maken.

Door de grote verkeersdrukte aldaar reden we, een beetje door de duisternis verrast, als allerlaatsten de parking van het hotel in Sorrento op. 

Snel douchen want het is de hoogste tijd voor het avondeten.

Ciao,

H.