Vrijdag 6 oktober 2023 Licata Sicilië (Italië). 

Don Corleone en de echte maffia.

Ik had in dagen niet meer zo goed geslapen als de voorbije nacht op de boot. Raar, want er was redelijk wat deining voor ik in slaap viel. In slaap gewiegd, misschien?

De passagiers waren voor het merendeel Tunesiërs ofwel Italianen van Tunesische afkomst. En, nog meer dan verleden week op de ferry naar Algerije, lagen ze her en der te slapen op hun matje of op hun luchtmatras. Zelfs in de gangen naar de kajuiten, zodat ik er bijna moest overheen stappen om bij mijn kajuit te komen. Je kan het je niet inbeelden als je het zelf niet gezien hebt.

De politie -en douane inspectie in Palermo was niet veel meer dan een formaliteit, enkel het aanschuiven nam nog wel wat tijd in beslag. Maar die tijd ging snel voorbi, omdat ik aan de praat raakte met drie Sloveense motorrijders. Ze hadden de Sahara in het zuiden van Tunesië onveilig gemaakt met hun BMW’s, alle drie van het type GS 1250 Adventure. 

En dat onveilig maken, kun je gerust letterlijk nemen, want één van hen liet me een filmpje zien waarin ze met hun motor door het mulle zand van de woestijn achter kamelen aanjoegen. Onwaarschijnlijk!!

We namen afscheid van elkaar met een groepsfoto, en even later stuurde ik mijn motor door het binnenland van Sicilië in de richting van de zuidkust. Dat had ik bewust zo gedaan, omdat ik dan door Corleone zou komen.

Dit dorpje heeft haar naam geleend aan Don Vito Corleone, het hoofdpersonage uit Mario Puzo’s film De Godfather. De man heeft nooit echt bestaan. Maar de maffia aldaar echter wel, volgens de manager van het hotel waar ik nu verblijf. 

In de jaren tachtig van vorige eeuw hebben een groep mensen afkomstig uit Corleone een bendeoorlog aangegaan met de toen heersende maffia in Palermo. Ze hebben deze verdreven door er een paar honderd van te vermoorden, aldus Nino S. (mocht zijn naam niet vermelden)

En in 2016, amper zeven jaar geleden, is in Corleone het gemeenbestuur aan de dijk gezet door Rome, omdat deze op “te” goede voet leefde met de maffia… (bron Algemeen Dagblad). Tot zover de maffia.

Ik heb in Algerije en Tunesië over slechte wegen gereden. Maar hier op Sicilië, wanneer je afwijkt van de hoofdwegen, en dat is het geval om van Palermo naar Corleone te rijden, was dat nog s-t-u-k-k-e-n erger.

Het asphalt was bij plaatsen totaal weggesleten. Er waren grote gaten, scheuren, gleuven, wegverzakkingen, bulten en zonken. 

Na 25 km stond er een verkeersbord, “verboden doorgang”. Maar het was de enige weg, ook op mijn GPS  was er geen andere, en dat hobbel parkoer terug afleggen zag ik niet zitten.

Doorrijden, zei ik en gaf mijn stalen ros de sporen, figuurlijk althans. Het ging van kwaad naar erger, die plaat stond daar trouwens voor iets. Op een bepaalde plaats was de weg een stortplaats geworden, met bijhorende stank en al. Ik ben er toch maar door gereden, klinkt het niet dan botst het. Na een goei 100 meter of zo, was het asfalt er terug met de bijhorende slechte staat. 

Achteraf heb ik een foto genomen van dat bord met bijhorende tekst. Die heb ik dan later, bij een capucino op een terasje in Corleone, door Mijnheer Goegel laten vertalen.

Er stond in het Italiaans: Strade ciussa al transito dal km: 1+400 al km: 1+500. In het Nederlands: Weg afgesloten voor het verkeer van km … tot km …. Wat die 1+400 of 1+500 wil zeggen dat wist Mijnheer Goegel ook niet. J

Na nog wat perikkelen met Mevrouw Boeking om een hotel te vinden voordat de duisternis viel, ben ik na 250 km in een klein maar gerieflijk hotel aangekomen, even buiten Licata een havenstadje op 150 km van Catania.

Catania is mijn eindbestemming als eenzame motard, want morgen word ik lid van “De Bende van Meeusen”. Althans voor één week.

Alla prosima,

H.