Gobernador Gregores Argentinië, Donderdag 16 januari 2020.

And the wind blow....

Aangezien we pas konden ontbijten vanaf 8 uur en we een extra lange rit met veel gravel voor de boeg hadden, had onze reisleider gevraagd om de reistassen klaar te zetten en te ontbijten in motorkledij.

Enkele grapjassen zaten dan ook demonstratief met hun helm op en de motorhandschoenen aan aan het ontbijt.

Om 8u30 zaten we op de motor. Het was 7 graden en de zon priemde soms door het wolkendek.

De dag begon met 100 km gravelwegen met sterk wisselende kwalitiet.  Deze wegen zullen ons naar de grens met Argentinië brengen. Het ging van goed berijdbaar tot erg “bompig” waar de keien alle kanten opsprongen en de Honda door de gaten rammelde. Maar we waren al wat gewoon...

Na dat gravelgedeelte staken we in Chile Chico de grens over. De grensformaliteiten verliepen vlot en we vervolgden onze weg, dit wil zeggen een deel van de groep nam nog 180 gravel voor hun rekening. “Der Alten”, waaronder ikzelf, kozen voor de asfaltbaan door de Pampas. De eerste 180 km was een mooie rechte baan met slechts enkele bochten. We zagen enorme glooiende, uitgestrekte vlaktes begroeid met kleine struiken en dorre grassoorten.

Hier leven de guanacos, een soort lama, in kleine kuddes. Ze staan te grazen langs de weg, maar zodra je kwam aangereden stoven ze over de prairie de horizon tegemoet. 

Er zweven ook grote condors hoog in de lucht, op zoek naar hun prooi. Met hun drie meter vleugelspan zijn ze de absolute heersers van de Pampas, aldus onze reisbegeleider.

De baan werd alsmaar slechter door de grote gaten in het wegdek. Omdat er geen of weinig verkeer was, we zagen amper een auto, konden we makkelijk tussen de gaten door slalommen.

Echter de wind was onze grote vijand. We moesten erg schuin gaan hangen om deze zogenaamde “Crosswinds” op te vangen. Als deze dan plots wegviel zat je zo goed als naast de weg.

De dagteller wees 492 km aan. Meer dan genoeg voor één dag, niet ?

We zetten onze motor stil op een domein  met allerlei soortsen schuren en stallen, waarvan er één is omgebouwd tot hotel.

Deze Estantia “Sancta Thelma” ligt midden in de pampus, zo'n 30 km van Gobernador Gregores, en wordt uitgebaat door een Frans echtpaar. Hier kunnen we van onze welverdiende nachtrust genieten.

 A la prochaine,