Porvenier Chili, woensdag 22 januari 2020.

De vissen voeren...

Vandaag hebben we Argentinië definitief verlaten. Tijdens onze vrije dag van gisteren, in Ushuaia, hebben we dan ook onze laatste Argentijnse pesos uitgegeven. Een beetje shoppen en een boottocht door Canal Beagle, de zee-arm die ten zuiden van deze stad ligt.

Er waren krachtige golven en die tocht nam zo maar even vier uur in beslag, en aangezien ik niet tegen de zee kan, was de kans groot dat ik met mijn ontbijt de vissen zou voederen. Maar, mede door een tussenstop op het eiland Bridges, moesten de vissen het zonder mijn eten stellen. Gelukkig !

Na een klein oponthoud, omdat de volgwagen met trailer de straat niet op kon wegens geparkeerde auto’s, gingen we de baan op rond 9 uur.

We namen dezelfde weg terug, er is geen andere keus, dan die langs waar we gekomen waren. Ook passeerden we dezelfde grensovergang in San Sebastian als twee dagen geleden. Dat was de zesde en tevens de laatste van onze reis.

Stempeltje hier, stempeltje daar, stempeltje ginder... en we mochten oversteken. Maar niet voordat een dikke douanier me gebood om mijn motorbagage van mijn motor te halen en leeg te maken. Met een brede smile op mijn gezicht, en een even grote binnenwaartse vloek of drie, vier deed ik wat er gevraagd werd.

Alles terug mooi vastbinden op de motor want na 340 km mooie betonweg werd er nog 100 km offroad voor de wielen geschoven. Gelukkig was er praktisch geen wind meer, en de gravelwegen werden ditmaal “afgemaald” tegen een pittige snelheid.

We zitten in een degelijk hotel in een plaatsje dat Porvenir heet, dicht bij de ferry die we morgen zullen nemen naar het vaste land van Chili.

Doei ! (te veel met Nederlanders omgegeaan ;-))