Oudtshoorn Zuid Afrika 21 oktober 2017

Stof, stof, stoeber en nog eens stof.

Vandaag een lange ofroad/gravelrit van ongeveer 310 km. Na het ontbijt, wat een beetje uitliep omdat de kok niet wou stoppen met de tafel te overladen met al wat lekker was, vertrokken we om 9u30 richting Anysbergpark, een klein natuurpark in vergelijking met andere parken in Zuid Afrika. De weg ernaar toe was ongeveer 40 km, en na nog geen 5 km zaten we al op de gravelpaden.

Maar met wat een snelheid mijn medereizigers, zeg meer gravelspecialisten, daar aan de dag legden, amaai mijn armen… Ik moest al mijn, in een ver verleden, opgedane motorcross en enduro ervaring uit de kast halen om deze mannen min of meer in het vizier te houden. Van vizier gesproken, dat van mijn helm zat al direct onder het stof van het opstuivend zand dat mijn vrienden me voor de wielen gooiden. De weg door het park was ongeveer 70 km, en niet overal even gemakkelijk te nemen. Vooral het verraderlijke losse zandstroken maakte het moeilijk. Enkelen van onze vrienden gingen dan ook onzacht tegen de aardkorst, maar gelukkig bleef het bij blikschade aan de motor en misschien ook een beetje aan hun ego, maar dat kan ik niet weten, natuurlijk

Dieren hebben we vooral op foto’s gezien, omdat die waarschijnlijk niet op onze brullende motoren zaten te wachten. Toch sprong er op een gegeven moment een grote springbok over de weg op veilige afstand voor ons. Mijn collega’s hebben we enkele struisvogels en apen gespot. Omdat er uren in de wijde omtrek geen levende ziel te bespeuren was (dieren hebben geen ziel, volgens Mijnheer Pastoor), laat staan een eetgelegenheid, hielden we een pick-nick bij een stopplaats in het park.

We verlieten het park en na nog eens 20 km gravel, kregen we eindelijk nog eens een stukje asfalt onder de wielen, en konden we wat op adem komen. Dat was echter van korte duur, en al gauw draaiden we richting Seweweekspoort (nee geen typfout). Een lange en bochtige bergpas , die extra werd bemoeilijkt door de laaghangende zon, die strak in mijn ogen scheen, en alzo het zicht, dat zowiezo door het zand en opvliegende stof al niet zo best was, nog eens extra  belemmerde

Doordat de avond begon te vallen, en ook een beetje(??) omdat ik een afslag had gemist en daardoor moest terugkeren besloten we  om een alternatieve weg te nemen waardoor we de laatste 20 km asfaltwegen hadden. Gelukkig  want de laatste kilometers over gravel werden al in de halve duisternis afgelegd.

Tegen acht uur bereikten we ons hotel in Oordtshoorn.

Douchen, eten, dit schrijven en slapen.

Morgen de koninginnerit naar “Die Hel”