Herbertsdale Zuid Afrika Dinsdag 31 oktober 2017

De Dakar in de Baviaanskloof.

We zijn intussen 3 dagen verder en we bevinden ons nu in Herbertsdale, een nederzetting op zo’n 60 km land inwaarts van het beterbekende Mosselbaai.

Van Addo zijn we naar de ingang van de Baviaanskloof gereden (180 km gravel) en er overnacht in hutten. s’ Avonds hebben we weer een “braai” (lees BBQ) gehouden. En precies zoals dat het geval was naar Die Hell, had ik weer een lekke band, die we ter plaatse herstelden, terwijl we ons middagbroodje opaten aan de kant van de weg.

De Baviaanskloof is een 100 km lange moeilijk te berijden weg, vergelijkbaar met Die Hell, maar met een frisse geest en 8 dagen meer ervaring, verliep dit zonder kleerscheuren. Alhoewel onze voorrijder zijn stunt van enkele dagen gelden nog eens lichtjes overdeed bij een lange rivierdoorwading. Of hij deze keer zijn zwembroek nog aanhad weten we niet.

We hadden duidelijke instructies gekregen van onze gids in verband met de wilde dieren in de kloof. Er zitten namelijk buffels. In geval je een buffel ziet, laat hem zijn gang gaan, komt hij in jou richting, stop dan aan de kant van de rotsen (niet aan de afrond), leg je motor af en ga er achter staan, neem vooral geen foto met een flitslamp. Ik had al voor alle zekerheid de flitslamp van mijn fototoestel uitgeschakeld. Je weet maar nooit ! In ja hoor daar was hij de buffel, maar ik ben maar snel doorgereden, foto of gene foto. Maar we hebben wel beelden van de helmcamera van een collega uit de groep. 

Aan het einde van de kloof, bij de poort ontmoetten we twee Zuid Afrikaanse beroemdheden op gebied van offroad rijden, Joey Evans en Peter Van De Bijl. Deze hadden de Baviaanskloof uitgekozen voor trainingsgebied als voorbereiding voor de Dakar van 2018. Toffe gasten, en Joey Evans vertelde daar een verhaal over zijn deelname aan de Dakar van dit jaar, ja watte ség. On-ge-loof-lijk (maar waar denk ik). Hij heeft er een boek over geschreven. Even verder op de gravel op weg naar Uniondale vlogen die ons voorbij en gaven een duim, tof hé. Das toch nog een ander calliber, die gasten!

Vandaag hielden we halt voor een fris drankje bij een afspanning met de naam Angies G-spot ( ik heb die naam niet gekozen hoor). Deze plaats wordt uitgebaat door een “hippie koppel” (zie foto). Hun slogan is: Bad food, lazy service and warm bier…… maar in tegenstelling tot dat allemaal, kan men er lekker eten zegt men! (hebben we niet gedaan).

We reden ook langs grote struisvogel farms. Deze dieren zijn zeer populair in Zuid Afrika. Zowel voor de veren, het vlees en ook voor hun huid. Ze hebben op één na de sterkste huid van alle dieren op aarde. Onze gids vertelde dat de kangoeroe de sterkste huid heeft.

De gravelwegen liggen er redelijk goed bij, en de snelheden zijn vrij hoog. Alleen het opvliegend zand en stof is een hinder, maar we hebben geleerd afstand te houden, zo is het voor iedereen plezant.

De temperatuur is hier nu voor de tijd van het jaar abnormaal hoog, vertellen de inwoners ons. In de kloof was het 38°C. Vandaag was het hoogste 39,5°C. In de namiddag koelde het af tot 31°C, en er wordt regen verwacht.

Morgen de voorlaatste rit naar Struisbaai, 290 km met veel gravel en waarschijnlijk modder, want ik hoor de regen al.

Groetjes,

Er is hier geen telefoonbereik of wifi, dus dit gaat pas later op de blog komen.