Maandag 2 oktober 2023 Annaba Algerije.

Ervaringen gedurende deze driedaagse trip door Algerije.

Toen ik eraan dacht om vanuit Spanje via Algerije (en Tunesië) naar Sicilië zou reizen om daar “De Bende van Meeusen” te vergezellen op hun rondreis door Sicilië en Italië, ben ik me wat gaan inlezen over dat land. 

Op verschillende internet sites vindt je zeer uiteenlopende informatie, die gaat van vriendelijke bevolking tot gevaarlijk om door te reizen. Een Nederlandse motorrijder schreef in zijn blog: De Algerijnse bevolking aanzien je als een geldautomaat op wielen. Vrienden motards noemden me spottend “Den Bleken Algerijn”. 

Diplomatie Belgium.be zegt: Nooit alleen reizen en zeker niet ’s nachts.. Secundaire wegen vermijden als je met de auto rijdt. Best beroep doen op een betrouwbare gids als je naar het zuiden rijdt.

’S Nachts rijd ik zowiezo niet graag, ook niet bij ons. Naar het zuiden was ik niet van plan, en alleen ben ik niet. Ik heb toch Mijnheer Goegel en Mevrouw Boeking die altijd meereizen :-).

Mijn gedacht:

De grenspolitie en de douane: Ze zijn aangestuurd door een hoop bureaucraten en de uitvoerders zijn overdreven controlefreaks, met uitzondering van enkelen misschien.

De bevolking is over het algemeen zeer vriendelijk en behulpzaam. Een helper bij een tankstation wees er me op dat ik beter mijn helm niet op de motor laat, en hij nam deze spontaan mee en gaf hem in bewaring bij de kassa van het aanpalend winkeltje. 

De zelfbediening restaurants: Je kan aanwijzen wat je wil eten, en ze brengen het zelf aan je tafel, vandaar de naam “zelfbediening” waarschijnlijk. Daarna komen ze nog minstens twee keer vriendelijk vragen of alles goed is.

De Gendarmerie National: Ze staan overal langs de hoofdwegen, en zien er streng uit. Ik ben er misschien wel twintig of meer gepasseerd. Maar vandaag had ik prijs, aan de kant man, deed een gendarme teken. Ik leg mijn motor stil en hij spreekt me aan in het Frans. Hij vraagt mijn paspoort en mijn motorpapieren. Hij vraagt niet naar mijn rijbewijs, vergeten misschien?

Ik moet uitleggen waar ik vandaan kom en waar ik naartoe ga. En hoe het komt dat ik alleen reis. Hij geeft mijn papieren terug en voor ik vertrek drink ik nog eens van mijn rantsoen water. De man vraagt of ik nog water hoef. Ja graag zij ik, en hij gaat een fles gekoeld water halen om mijn rantsoenfles bij te vulllen. Ze rijden ook op een BMW boxer, dat schept een band. 

De wegen die ik bereden heb, voor 80% is dat de A1, ook wel de East-West Highway genoemd, is een drie-vaks autostade die de belangrijkste Algerijnse steden met elkaar verbindt van Marokko tot Tunesië over een afstand van 1.720 km, waarvan ik er, om te stoefen, ongeveer 1.000 voor mijn rekening heb genomen. 

Volgens onze West-Europese normen is deze baan gewoon slecht te noemen, zeker het deel tussen Algiers en Constantin over een afstand van 450 km. Vele versleten stukken met bijhorende verzakkingen, uitgebroken delen in de uitzetvoegen van de bruggen en viaducten waardoor de maximum aangegeven snelheid, veelal 120km per uur, gevaarlijk is om aan te houden. Vooral de langsscheuren- en groeven zijn erg “trikkie” voor de motor en zijn berijder.

Het verkeer was over het algemeen niet erg druk. Maar door de bergachtige streek, kruipen de vrachtwagens bijna letterlijk tegen de hellingen op. De andere "wrakken van auto’s" en dat zijn er niet weinig, kruipen, een dikke roetwolk achterlatend, deze vrachtwagens voorbij en wijken dan plots uit om nog een andere “kruiper” in te halen. Anderzijds zijn er de snelle wagens, die op het derde vak iedereen voorbijvliegen tegen 150 of meer. Daartussen rijdt een eenzame motorrijder met Belgische nummerplaat… 

De omgeving: Het noorden is een zeer bergachtige streek met hoogtes tot 1.100 meter (waarschijnlijk hoger maar daar heb ik geen weet van). De landschappen zijn erg te vergelijken met het Zuiden van Spanje, even dor vanwege de droogte en de hoge temperaturen. Algiers ligt op dezelfde hoogte dan Malaga. De vele kuddes schapen die er zijn op de hoge plateaus eten meer zand dan gras, want veel begroeiing heb ik niet opgemerkt. De akkers zijn over het algemeen bewerkt, maar ik zag geen gewassen en ook geen activiteiten. Hoe dat komt, moet ik eens aan Mijnheer Goegel vragen.

De gebouwen zijn echter totaal anders dan in Spanje, de bouwstijl is overwegend kubistisch, alles is er vierkant, wat wel futuristisch maar koud aanvoelt. Er zijn ook heel veel onafgewerkte huizen en zelfs projecten van verschillende woningen, staan in de ruwbouw en zijn verlaten. Het lijkt wel Spanje of Griekenland van twintig jaar geleden bij hun “bijna faillissement”. Ook de romantische Spaanse kerktorentjes zijn vervangen door koude minaretten.

Ik heb Algiers gisteren niet gezien dank zij de grenspolitie en de douane van Mostaganem. Vandaag bezocht in Constantine en breng de nacht door in Annaba, een kuststad niet zo ver van de Tunesische grens. Om hier te geraken heb ik 600 km bij op mijn teller gezet.

Morgen Tunesië, als ze me binnen laten …

Tot binnenkort…

نوما عميقا