Zaterdag 2 oktober 2021 Brasschaat België.

De sluitingsrit,

We hadden een goed hotel daar in Parsberg bij Regensburg. En bovendien niet onbekend bij Jos en Arthur, want ze hadden er al overnacht op hun weg naar Sopron in Hongarije, onze ontmoetingsplaats van enkele dagen geleden.

Na het ontbijt, of er spek en eieren waren durf ik echt niet te zeggen, vertrokken we voor een eentonige autostrade-rit richting Koblenz.

Eerst nog even een ommetje langs het postkantoor in het dorp, voor een postzegel en postkaart voor onze Liam.

Moeilijk te vinden die Post daar, ik werd letterlijk van het kastje naar de muur, in dit geval naar de Post, gestuurd.

De enige tussenstop onderweg was om te tanken en een koffietje te drinken. Wel werd er naar ons corona vaccinatiecertificaat gevraagd, en omdat we buitenlanders waren ook nog eens onze naam, ons adres, onze telefoonnummer, ons emailadres en … nee niet onze schoenmaat, nog niet.

Gelukkig was de koffie nog niet koud na al die plichtplegingen.

Enkele kilometers voorbij Koblenz, in Lind, een dorpje van een voorschot groot, vonden we een gezellig pensionnetje voor een nog gezelligere prijs, ontbijt inbegrepen!

Voor het avondeten moesten we wel twee dorpen verder een restaurant gaan zoeken. We aten een schnitzel, want dat was al van gisteren geleden dat we dat nog gehad hadden.

Terugkeren in de duisternis, straatverlichting onbekend, langs bochtige wegen bracht meer moeilijkheden met zich mee dan we oorspronkelijk gedacht hadden. We zullen onze GPS maar weer de schuld geven.

Na een goede nachtrust en een uitgebreid ontbijt met…, je raadt het nooit, begonnen we aan de sluitingsrit voor de nog resterende 280 kilometers.

Nog een tussenstop voor een foto nabij Francorchamps, en in Tongeren , bij de afrit van de E313, voor een overheerlijk broodje. 

Dan nog een klein ommetje lang Wasserette Els in Vlimmeren en na exact 7020 kilometers legde ik mijn motor stil voor mijn garagepoort in Brasschaat.

Morgen is er nog een sluitingsrit, namelijk van de wielertoeristen van het dorp, met name de Royal Antwerp Bycicle Club, afgekort de RABC en voor vele Brasschatenaren gewoon “Den Besikkel”. Misschien ga ik wel eens “après-fietsen”.