Dinsdag 21 september 2021. Kalamáta Griekenland

Braaf zijn, braaf zijn, niet bang zijn, niet bang zijn...

Vandaag stond, om het in wielertermen uit te drukken, de eerste “koninginnenrit” op het programma, zoals onzen Yves dat zo mooi voorstelde gisterenavond.

En we konden kiezen ofwel de lange versie van 310 km ofwel de ingekorte van 270 km, respectievelijk 6u30 of 7u55 op de motor, berekent zonder stops.

De “Die Hards” kiezen voor de 310 km. Wij, dat betekent ikzelf met mijn twee reisgezellen Mijnheer Goegel en Mevrouw Boeking, kiezen voor de softversie, en we nemen er onze tijd voor. Het is te zeggen regelmatig stoppen en veel foto’s nemen.

Vandaag is er, voor de verandering, geen staalblauwe hemel; wat een rare uitdrukking trouwens, want staal is toch helemaal niet blauw, met uitzondering wanneer je het blauw verft natuurlijk. Genoeg gezeverd!

Er zijn enkele wolken aan de lucht, waarachter de zon zich af en toe schuil houdt, waardoor de temperatuur enkele graden daalt, maar nog wel een stuk boven de dertig blijft.

Vooraleer we de eigenlijke rit aanvatten stuur ik mijn motor richting Nafplio Centrum. De burcht die daar te bezichtigen is ligt boven op een rots vlak tegen de kust. Wanneer je de stad nadert zie je ze zo voor je opdagen.

Je kan makkelijk met de motor tot boven rijden, waar je een mooi uitzicht hebt op de Baai van Argolikos.

Dan rijden we via bochtige wegen langs de kust naar het zuiden.

Die rare GPS stuurt ons plots weerom naar een streepje gravel, op zich niet erg ware het niet dat daar plots een grote gevaarlijk uitziende hond heel heftig begint te blaffen. En tegen de omheining op springt en er reeds met zijn voorpoten half over zit. Braaf beestje, braaf beestje, nie bang zijn, ni bang zijn, denk ik hardop. Brrr... Maar al snel laten we hem achter ons en komen we terug op de asfaltbaan.

Na ongeveer 80 km draaien we landinwaarts, dat betekent door de bergen. 

Wanneer we een bruggetje over een kloof, of was het over een bergriviertje, oprijden zien we links hoog tegen de bergwand een klooster “plakken”. Bij manier van spreken uiteraard.

We draaien links op en laten de motor bij de trappen achter die ons naar dat “Monestary” leiden. Alles is er netjes en proper, de moeite waard om te zien!

Bij die trappen staan er kraampjes met allerlei snuisterijen, kruiden , noten, dadels … en veel meer. Ik laat me verleiden om een stuk natuurzeep te kopen. Echte Griekse Marceille zeep ;-). Straks eens proberen.

Wat verder is er een rustig dorpspleintje met terrasjes onder de bomen, lekker verkoelen met een colaatje.

Ik plaats mijn motor bij de oudste boom van de Peloponnesos, ik fantaseer want ik kan het Grieks niet lezen. Maar op de plaat die de boom siert of eerder ontsiert lees ik wel het jaartal 1893. De omtrek van deze eeuweling bewijst dat ook min of meer.

We rijden verder naar het uiterste zuiden van deze landtong en komen in Areopoli.

Tijd voor een frisdrank bij de kust. Mijn drankje wordt geserveerd door een lieftallige jonge dame met een, volgens mij ,veel te klein topje.

Ik drink mijn colaatje op en laat nog een halve euro extra achter, misschien als aanbetaling voor een maatje groter.

We logeren in Hotel Elite City Resort in Kalamata. De kandidaten voor het programma “De Mol” (op Vier) hebben hier ook gelogeerd, zegt men.

We voelen ons allen een beetje Gilles De Coster (presentator).

Morgen is de tweede koninginnenrit met bezoek aan Sparta of Olympia, we hebben de vrije keuze.

Maar eerst nog één keer slapen ;-)