Vrijdag 24 juni 2022, Dover Engeland

Waar kunnen we nog beter zijn…

Spek met eieren waren de hoofd ingrediënten van ons ontbijt deze morgen in de Campanile in Swindon.  Jos nam een gepocheerd ei, nu weet ik eindelijk ook hoe dat er uit ziet. Een mens is nooit te oud om te leren, zegt men altijd.

Omdat het maar een goeie 160 mijl was, zeg maar ongeveer 255 km, naar Dover, besloten we om de autostrades links te laten liggen. Dat kwam goed uit omdat we toch al links moesten rijden.

De A en B-wegen waar Mijnheer Goegel, of was het Mister Garmin, ons naartoe stuurde waren helemaal niet zo aantrekkelijk dan de vorige dagen. Had het te maken met het  landschap of zijn we zo verwend geraakt? Een deel van beiden, denk ik.

Het was ook erg druk in de dorpen en steden die we door moesten. Zeker toen we ter hoogte van Londen kwamen, we reden er namelijk in een boog onderdoor, werd het aanschuiven in de file. "In the trafic jam", zeggen ze hier. 

We wisten niet zeker of er in Engeland tussen de auto’s door mag gefilterd worden zoals in België, en hebben het daarom maar zo gelaten.

Na een tussenstop in een restaurant voor een koffie (of twee), besloten we om de M20, de autostrade Londen-Dover, op te pikken. Nog 80 km te gaan.

Bij een zo genaamd “Service Point” langs diezelfde M20 aten we nog een broodje, en reserveerden we de veerboot naar Calais en tegelijk boekte Mevrouw Boeking een kamer bij een B&B op nog geen 10 km van de ferry terminal.

Waar kunnen we nog beter zijn dan …

Dat gaat dan het einde worden van deze fantastische motorreis. 

We hopen, beste lezers, dat jullie er ook een beetje van hebben kunnen meegenieten.

Allemaal bedankt voor jullie reacties, waardoor we toch nog een beetje een thuisgevoel kregen. En zeker ook bedankt om de moed op te brengen om dagelijks deze bla-bla te willen lezen.

Tot de volgende reis,

H.