Sa Pa Vietnam, vrijdag 22 november 2019.

De Black Thai familie,

De Black Thai is een etnische gemeenschap die  verspreid is over verschillende Aziatische landen waaronder Vietnam. Ze hebben deze naam gekregen door hun zwarte klederdracht, vooral bij de vrouwen.

De gehuwde vrouwen herkent men omdat ze hun lange zwarte haren in een dotje, zeg maar dot, op hun hoofd dragen. Nu is in Vietnam de helm verplicht bij bromfietsen en motors. Vele vrouwen rijden op een brommer en zetten hun helm dan boven op die dot en maken die dan vast onder hun kin met extra lange riempjes. Echt geen gezicht ! :-)

De homestay, wat letterlijk betekent dat je bij de mensen in huis eet en slaapt, waar we de afgelopen nacht  hadden doorgebracht wordt uitgebaat door zo’n Black Thai familie.

Ze wonen daar met vier  generaties, de overgrootvader is een stokoude man, de grootvader een gezette zestiger die bij ons kwam aanschuiven bij het avondeten en zijn vrouw die samen met de dochter het eten klaarmaakt.  De kinderen komen nieuwsgierig over je schouder meekijken als je aan het face-timen bent.

We kregen echt Vietnamees eten voorgeschoteld, gekookte groenten uit hun tuin, met stukjes rund-, kip- of varkensvlees dat je dan naar believen kon dippen in een sausje van gewoon spicy, verry spicy, verry verry spicy, of gewoon niet te doen spicy.

Natuurlijk mocht de rijst niet ontbreken, en speciaal voor ons werden er frieten gebakken. Alleen de mayonaise ontbrak…

Tijdens het eten werd er op bevel van grootvader Thai in overvloed getoost met rijstwijn, een sterk goedje dat ze zelf stoken en dat te vergelijken is met jenever. Smakelijk …

We lagen met vijf in een gemeenschappelijke slaapplaats op de verdieping van het huis. Ook de douches, het toilet en de wastafels waren gemeenschappelijk.  We sliepen, of deden een poging tot, op een zéér harde matras die eerder leek op een plank met een laken erover.

Al snel gingen enkelen op zoek naar extra dekens of kussens om bij op de matras te leggen, zodat er toch een zekere vorm van slaapconfort ontstond.

Die morgen was iedereen vroeg op, (hoe zou dat nu toch komen?) en zaten we al snel aan ons ontbijt met omelet en bananen. Waar hebben we dat nog al eens gehoord ?

De motors kregen nog een extra onderhoudsbeurt. De bandendruk, de kettingspanning en de motorolie werden nagekeken en bijgesteld waar nodig.

En dan voor 220 km de weg op naar Sa Pa. De baan was niet altijd even best, maar de uitzichten die we voor onze ogen kregen maakten dat alles weer ruimschoots goed. De foto’s zullen het bewijzen.

Morgen rustdag en kennismaking met de historische stad die Sa Pa is.