El Calafate Argentinië, vrijdag 17 januari 2020.

18 januari 2020 - El Calafate, Argentinië

Dit moet je echt zelf meemaken …

De Estancia Sancta Thelma, waar we de nacht doorbrachten, is eigenlijk een echte internationale bedoening. Het hotel lijkt gewoon overgebracht te zijn uit The Far West, de bijgebouwen en stallen met de oude tractor horen eerder thuis op een Finca in Spanje en de uitbaters zijn welstellende Fransen, en last bud not least, het hele gebeuren speelt zich af in Argentinië.

Het ontbijt van deze morgen kon echt niet Franser. Het bestond hoofdzakelijk uit toast met confituur en toast met confituur en o ja, er was nog toast met confituur ;-). Gelukkig was er genoeg.

Met een goed gevulde maag en bij goed weer  gingen we de weg op. Er was eerst 100 km asfalt, maar de wind blies nog harder dan de dag ervoor. Dit waren pas de echte crosswinden van Patagonië.

Het leek wel of het vizier van mijn helm was vastgelijmd, en dat mijn voeten met “stereliseerrekken” aan de mass-pieds waren vastgemaakt. Zo groot was de druk.

Na het asfalt kwamen de traditionele gravelwegen. Deze waren moeilijk te berijden gezien er veel losliggende kiezel lag er er enkel single tracks waren waar de auto’s hadden gereden. 

Rijden werd bijna onmogelijk en rechtblijven was moeilijk. We hingen letterlijk kromgebogen over onze motor en hadden de handen vol met tegensturen tegen de harde wind, om alzo te proberen op de tracks te blijven, hetgeen maar zelden lukte. Mijn armen en hals deden pijn van het tegenwringen.

Verschillende motoren, ook BMW type GS, stonden stil langs de weg omdat ze niet meer verder konden of durfden. Enkelen lagen plat tegen de grond en werden recht geholpen door voorrijdende automobilisten.

Diegenen die hier doorkwamen zonder plat tegen de grond te gaan hebben gewoon geluk gehad, dit had weinig of niets te maken met offroad ervaring. Ik was deze keer bij de gelukkigen ;-). Dit moet je echt zelf meegemaakt hebben…

Na een goeie 70 km door deze hel konden we lunchen in Tres Lagos, een kleine nederzetting op 165 km van El Calefate, onze eindbestemming van deze ongewone dag.

Ik zal goed slapen ...

Salutos amigos.

Foto’s

7 Reacties

  1. Frans Dupon:
    18 januari 2020
    Geluk is voor aardige mensen Herman!
  2. Fons:
    18 januari 2020
    Na dit te lezen zou ik direct naar daar willen komen om mee te rijden
  3. Bart en Frieda:
    18 januari 2020
    Wij hadden niets anders verwacht dan dat je dat er goed van zou afbrengen Herman.
    Zo geroutineerd dat jij ondertussen bent.
    groetjes,
  4. Paul Loots:
    18 januari 2020
    Krom gebogen over het stuur tegen de wind,zich kampioen waant,blij dat ik er niet bij ben,
    want ik lag waarschijnlijk ook plat tegen de grond!! Goed gedaan jongens!!
    sjans dat jullie vele boterhammen hebben gegeten met galei !!
    mooi om te lezen,voel me er een beetje bij!
    grt uit Spanje van ons.
  5. Jos:
    18 januari 2020
    Het (gewicht) tegen de wind zal ook wel geholpen hebben om recht te blijven😏
  6. Roel:
    18 januari 2020
    mooi verhaal, hou de glimmende zijde boven. en je haar in de plooi
  7. Ilse Loots:
    19 januari 2020
    Ola zekers ! En wij dachten dat het hier al zoveel wind was 😱 keep it safe daar eh 😘