Donderdag 23 september 2021. Sykia Griekenland.

Wat een dag, wat een dag!

Zoals ik gisteren schreef, was mijn gebrekkige fantasie niet in staat geweest om aan de hand van die “hoop stenen” een beeld te vormen van hoe het er in de oudheid aan toe ging. 

Dat moet blijkbaar aan de oren van Yves gekomen zijn. Die kwam vertellen dat er een mogelijkheid was om alles in Virtual Reality te zien. Hij gaf me een adres in Olympia, recht tegenover de kerk daar.

Na het ontbijt ben ik eens gaan kijken. Ik had Mijnheer Goegel meegenomen voor de weg ernaar toe. Je weet maar nooit.

Ik kreeg daar zo een virtual reality bril mee, en na wat uitleg, stapte ik terug de motor op naar de historische site. Met de bril in mijn motorkoffer, want opzetten zou wel eens rare gevolgen kunnen gehad hebben ;-).

Wat ik daar zag was niet gewoon ! Wanneer ik bij een bepaalde, met alle respect, “hoop stenen” stond en de bril opzette zag ik alles zoals het toen was, met bewegende beelden van de Oude Grieken, of van atleten die worstelden, speer wierpen of een sprintje trokken in het stadion, compleet met juichende toeschouwers en al.

Je kan zelfs, virtueel uiteraard, binnen in de tempels en gebouwen gaan. De gps in de bril en een vriendelijk Engelse stem begeleiden je door de oude stad. Alles leek echt!

In één woord: F-a-n-t-a-t-i-s-c-h. Kijk maar eens op:  www.olympiabackintime.com. En neen ik wordt niet gesponsord of ben ook niet omgekocht.

Uiteraard vertrok ik hierdoor bijna twee uur later dan de anderen van onze groep.

Ik wou de Grot der Meren (Cave Lakes) in Kastria zien, dat op enkele kilometers buiten de GPS route lag, maar door een omleiding miste ik de afslag. Geen erg er was nog genoeg te zien.

Rond twee uur in de namiddag, bij kilometer 110, bereikte ik het klooster met de naam Moni Mega Spilio. Dit “was” het oudste klooster van Griekenland, maar werd in WO II volledig vernield door de Duitsers, die tevens alle jongens en mannen tussen de 8 en 34 jaar executeerden, gewoon omdat dat de vijand was of zou worden. Gruwelijk! 

Dit vertelde me een mountainbike echtpaar dat eveneens het klooster bezocht had. Ze spraken Engels met een accent. Vandaar dat ik vroeg waar ze vandaan kwamen. Wij zijn Duitsers vertelde de vrouw. Het kan verkeren zei …

Even verderop kon ik tanken en eten. De E95 kost er 1,729 euro. Mijn middagmaal, dat werd opgediend door een kranige oudere vrouw, kostte 6,5 euro, mijn colaatje en de nescafé koffie inbegrepen. Geen te klein topje deze keer, gelukkig misschien, maar wel de halve euro.

De GPS route stuurde ons eerst naar de kust om daarna terug zuidwaarts de bergen in te trekken, en dan uiteindelijk met een grote U-bocht terug aan de zee te belanden, vlak bij ons hotel.

Dit was zonder twijfel de beste, de mooiste, de … van alle U-bochten ooit. Hij was trouwens wel bij de 80 km lang.

Tachtig kilometer spektakel dus... Prachtige vergezichten, mooie bochten, moeilijke bochten, goede wegen, slechte wegen, brede wegen en smalle wegen. Overstekenede geiten, nieuwsgierige honden, koude wind, dreigende wolken, 12 graden. Alles zat erin, maar gelukkig geen regen.

Dit was “de” koninginnenrit bij uitstek, en niet het verre nichtje ervan zoals gisteren.

Ik kwam veruit als laatste over de streep, maar het was de moeite waard.

Zoals gewoonlijk, nu eten en slapen.