Delhi, India. zondag 21 oktober 2018

Dag allemaal,

De titel klopt niet helemaal, want ik zit nu samen met 240 andere passagiers en enkele bemanningsleden in een Boeiing 787-8 op 12.000 meter hoogte tussen Delhi en Frankfurt.

Deze morgen vroeg op want onze shuttlebus, die ons van het hotel naar de luchthaven in Kathmandu moest brengen, vertrok om half acht stipt. Ontbijt dus reeds vanaf 6 uur. Gelukkig had ik alles de avond daarvoor al ingepakt en mijn kleren voor de vlucht klaargelegd.

Met meer dan drie kwartier vertraging grotendeels te wijten aan een geïmproviseerde security controle bij de trap van het vliegtuig, stegen we op richting Delhi. Daar was het lopen geblazen om onze aansluiting met Frankfurt te halen. Buiten adem en nat van het zweet viel ik in mijn stoel. Oeff…

Gisteren zaterdag was het eveneens vroeg opstaan. We hadden 185 km voor de boeg, en wat ik niet wist, was dat de organisatie er nog een offroadlus van ongeveer 50 km had aangebreid.

Naargelang de ochtend vorderde kwamen we langzaam in het drukke verkeer, inhalen kan en moet maar met de claxonknop onder de duim en de voet aan de rem.

Aangezien het een belangrijke feestdag was voor de Hindoe gemeenschap was het extra druk. De dames liepen- of reden rond in kleurrijke klederdracht. Hele gezinnen trokken erop uit, soms met vier op de brommer of motor. (geen foto wegens te druk).

De bijkomende route offroad was weer eens wat anders. Niet extra moeilijk, na onze ervaring naar Lo-Manthang, maar wel door de drukte. Het krioelde er werkelijk van brommers, scooters en motors. Ook de vrachtwagens en de autobussen mochten weer niet ontbreken! Het was extra uitkijken vanwege de combinatie offroad en verkeersdrukte.

Door een ongeval, hoe kan het ook anders, zaten we vast in een file en verloren hierdoor veel tijd.

Ten gevolge van allerlei omstandigheden, vooral metaalmoeheid van de motoren denk ik ;-), waren er enkele valpartijen en ook mechanische pech. We moesten twee motoren achterlaten welke niet ter plaatse konden hersteld worden.

Door dit extra oponthoud reden we Kathmandu in het duister binnen. Een belevenis op zich. Brrr….

Het zit er weer op, nog enkele uren in de lucht, een goei uur met de trein en nog wat taxi en …           “Brasschaat here we come”.

Tot volgende keer,

Herman