Bareloche Argentinië, vrujdag 10 januari 2020 

Gracias por el buen clima,

Toen we deze morgen de rolluiken van onze hotelkamer optrokken, priemde de zon al door de bomen.

Tegen alle verwachtingen in bleef het de hele dag droog, teminste toch vanuit de hemel. Er was wel veel wind en in de vlaktes was het echt koud maar de zon deed haar best.

Bij de stops onderweg hielden we veelal onze helm op, vooral tegen de kou maar ook tegen het zand dat nu en dan ons aangezicht trachtte te schuren.

We doorkruisten het Andesgebergte langs de Argentijnse kant, en reden lange stukken over de RN 40 naar het zuiden.

Deze weg wordt weleens vergeleken met de Route 66 in Noord Amerika, maar daar kan ik niet over oordelen, want ik ben er nog niet geweest.

Voor de afwisseling , verlieten we deze prachtige weg om zoedoende nog 60 km offroad erbij te nemen.

Deze gravelweg staat bekend als de meest stoffige road van heel Argentinië, zoniet van het hele continent ;-).

We waren voorbereid, met sjaaltjes rond de hals, dichte handschoenen en zomeer. Maar wat zagen we in plaats van zand en kiezels, vettige slijksporen en soms diepe plassen met een dikke modderlaag onderin. We zakten er soms in tot halfverwege het motorblok.

Omdat we allen ervaren offroad rijders zijn, zie maar onze leeftijd ;-), kwamen we er vrij makkelijk door.

Het had daar de afgelopen drie dagen onophoudelijk gestortregend, vandaar die tijdelijke “turn-over”.

De lunchtijd was intussen al even gepasseerd, en we hielden een pick-nick aan de oever van Lago Traful, één van de vele meren in deze streek, met een ongelooflijk prachtig uitzicht op de besneeuwde toppen van de Andes.

Mijn GPS wees 245 km aan toen we onze motoren stillegden bij ons hotel  in Barecoche, aan de rand van een meer, hoe kan het anders…

Buenes noches a todos.